lombok rinjani

Teruggekomen op Bali, was het weer tijd om iets actiefs te doen. Een indonesische guide (ontmoet op Semeru, die had mij geholpen met de terugreis naar Malang, onderkomen en de reis naar Bali) had Rinjani op Lombok aangeraden. Maarja, ik was nog in Kuta (zuid Bali, leuk voor zuipen en surfen, maar voor de rest niet erg interessant) dus moest een boot, en vervoer naar de haven regelen. Om de hoek van het hotel, ja 1 met warm water en een zwembad, was een klein toeristenkantoor. Het leek een mooie deal, maar de volgende ochtend was de bus niet op de afgesproken locatie te vinden. Ik werd gebeld met de vraag waar wij waren, want de bus was inmiddels vertrokken… jaja de chaffeur was zelfs naar de balie van het hotel gelopen om te vragen waar wij waren. Prachtig verhaal natuurlijk, maar alles behalve de waarheid. Gelukkig was het kantoortje om de hoek, en houden aziaten niet van confrontatie dus een vervangende boot en bus waren al snel geregeld. De boottocht naar Lombok was prima te doen, biertje zonnetje en gezellig gezelschap. Daar aangekomen besloten om samen met een eerder ontmoete backpacker (in jakarta) Rinjani te hiken. Vanwege een redelijk strak schema was het nodig de volgende ochtend al te beginnen met de hike, met of zonder maagkrampen.

Wederom een prachtig staaltje onzin volgde, we zouden met 6 man (3 tenten) in drie dagen, all inclusief, rinjani beklimmen. Het programma zou bij aankomst worden uitgelegd, en de hike zou vroeg beginnen. Naast het feit dat we 4 uur later begonnen dan gepland (zonder enige uitleg), was de groep inmiddels tot 11 man gegroeid, met water voor 6. gelukkig was deze multiculturele groep erg gezellig en konden we er (behalve om het tekort aan water) eigenlijk wel om lachen.

Dag 1 was een meter of 1800-2000 klimmen, niet al te stijl, door een bebosde omgeving, wat erg fijn is considering de hitte van de zon. Camperen op 2600m met uitzicht op het vulkanische meer, met in het midden een kleine, nog actieve, vulkaan. Kort na zonsondergang (een erg mooie) daalt de temperatuur tot bibberend koud, en volgt een mooie show, mist beklimt de berg, en voordat je het weet is de omgeving verdwenen
Dag 2 was een stukje zwaarder (naast het feit dat ik nog steeds redelijk veel krampen had, en dus weinig kon eten) eerst 600 meter stijl naar beneden, gevolgd door een net zo stijle klim van 600 meter terug omhoog. Niet te vergeten was het plonzen in het vulkanische meer, ter hoogte van 2000m (te koud om echt in te zwemmen) gevolgd door een heerlijk, natuurlijke, warmwaterbron (met waterval en al). Het tweede kamp punt was aan de andere kant van het vulkanische meer, aan de voet van de top van rinjani (wederom ong 2600m) omgeven door wilde, vrij brutale, eten stelende apen. Samen met de groep nog een vuurtje gemaakt om warm te blijven voordat het avondeten met thee werd geserveerd. Zonsondergang en de gevolgde opkomende mist was wederom een prachtige show.
Dag 3 was de zwaarste. in het midden van de nacht begon de klim naar de top (nog ong 1100m) het laatste uur of twee was net als de top van mahameru, 4 stappen voorwaards, 1 stap vooruit. maar het uitzicht met de zonsopgang was het waard, vrijwel heel lombok was zichtbaar, de gili's en zelfs de top van agung (bali). vanwege de onverwachte goede weersqualiteit wat langer op de top verbleven, om vervolgens de lange wandeling naar benee te beginnen (ong 3000m). slopend heet in de brandende zon omdat het laatste deel savana achtig was. Gedurende de terugweg begon me buik minder moeilijk te doen en kon ik eindelijk genieten van een volledige lunch!

tijd om een dagje te genieten op gili!